ซื้อก้อนเห็ดมาเพาะเองอีกครั้ง. ครั้งที่แล้วไม่ประสบความสำเร็จแต่ความนี้ดีกว่าคราวที่แล้ว ครั้งแรกเพาะใส่โอ่งมังกร แต่ครั้งนี้เพาะเห็ดใส่เก้าอี้ลูกชายที่ไม่ได้ใช้ แล้ว ถือว่านำสิ่งที่ไม่ใช้แล้วกลับมาใช้อีก

กว่าจะออกมาสิบกว่าวัน นั่งเฝ้านั่งรอทุกวัน แต่วันนี้ก็ได้เห็นซะที ดีใจจัง ไว้ทำกับข้าว ก็คงหนีไม่พ้นต้มข่าไก่

ถ้าเราคิดจะทำ ก็ลงมือทำเลยผิดถูกไม่ว่ากัน เราจะได้เรียนรู้ไปในตัวของมันเอง

โอกาสหน้าจะมีบล็อกอะไรอีก คอยติดตามนะค่ะ ขอบคุณบ้านสวนพอเพียงและพี่ๆๆเพื่อนๆสมาชิกทุกคนค้า

         สวัสดีครับทุกท่าน วันนี้วันศุกร์ขอนำเรื่องเบาๆมาฝากหลังจากเดินสวนกันมาสามบล็อก มาพักหายเหนื่อยกินกล้วยด้วยกัน แล้วก็ชมผลไม้ กล้วยไม้บางต้นที่ออกดอกมาให้ชมช่วงนี้ ไปติดตามชมกันได้เลยครับ

กล้วยน้ำว้าไส้เหลืองบอกมาอย่างนี้ การบ้านน้องJajing 

 คนละหวี สองหวี (ไม่ใช่ กล้วยตานี มีหวีเดียว กล้วยหวีเหี่ยว หิ้วหวีไป หิ้วหวีมานะ)เลยเหลือแค่นี้

 ส่วนเครือน้อยนี้ โชคดีจากค้างคาวยังไม่ทันกินกล้วย กล้วยหอมทองที่ยังหลงเหลือจากในสวนยาง

ส่วนกล้วยต่อไป ไม่แนะนำให้กิน ให้ชมอย่างเดียว

เพราะว่าเป็น กล้วยไม้ ที่มีชื่อว่า พญาฉัททันต์ออกดอกเป็นครั้งแรก ทั้งสองต้น

กล้วยไม้ เอื้องสายหลวงปีนี้มีดอกไม่ดกนัก แต่ก็ออกดอกหลายจุด

ส่วนเจ้าต้นนี้ อยู่ในสวนข้างทางไปสวนยาง ชำมะเลียงหรือ พุมเรียงสวนบางคนเรียก กำชำเพราะทานแล้วเนื้อและรสชาติคล้ายๆกัน ใครอยากให้ปากสีม่วง เชิญชิมได้

  ...เป็นไงบ้างครับ กินอิ่ม.. อิ่มอก อิ่มใจ กับศุกร์สบายกันหรือเปล่า พบกันใหม่โอกาสต่อไป สวัสดีครับ.

  สวัสดีครับทุกท่าน วันนี้เป็นวันสำคัญของชาติไทยเราอีกหนึ่งวัน คือวันจักรี หรือวัน พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช และวันที่ระลึกมหาจักรีบรมราชวงศ์ ครับ เราคนไทยขอเน้าเกล้าถวายพระพร

  วันนี้มีเวลาพอที่จะตั้งใจย้อนเวลาที่ได้เข้ามาร่วมชายคาบ้านสวนพอเพียง จากวันนั้นมาถึงบัดนี้ สวนยางที่ผมได้ปลูกสร้างขึ้นมากระทั่งวันนี้จะครบ 4 ปี อีกไม่กี่วันข้างหน้าแล้วครับ เท่ากับว่าผมเองก็ได้เข้ามาอยู่ภายใต้ร่มไม้ชายคาบ้านสวนพอเพียงหลังนี้ไม่ห่างกันเท่าไรครับ มาชมสวนที่บ้านผมกันครับ

    ในสวนยางแปลงนี้ผมได้ปลูกต้นไม้ที่ไม่ใช่ยางพาราไว้ แซมไว้ในสวนหลายสิบต้น ทั้งด้านในสวนและรอบ ๆ พื้นที่ที่พอจะปลูกได้ครับ มีหลากหลายพันธ์ไม้ เช่น สักทอง ตะเคียนทอง พะยอม ยางนา และมะฮอกกานีครับ

มะฮอกกานี ครับ                                   สักทองครับ

             ตะเคียนทองและตะเคียนทรายครับ

      อากาศตอนนี้ที่บ้านผมร้อนและแล้งมายาวนานแล้วครับ หลังปีใหม่ก็ยาวมาเลยไม่มีฝนให้ชื่นใจเลยครับ ต้นไม้ต้นหญ้าแทบแห้งเกรียม ครับ ปลูผักไว้ก็เรียบร้อยโรงเรียนแล้งครับ ตายเรียบไม่เหลือ

   มะเขือพม่าครับ ปลูไว้หลายต้นครับ ที่รอดเลือมาได้ ก็ต้องย้ายมาใส่กระถางไว้ ครับ

 มะเฟืองหวานพี่เสินครับ                          ร่องรอยฟักข้าว ครับ

  ฟักข้าวนี้ได้เมล็ดพันธ์มาจากสงขลาครับ เมื่อปี 2011 แรกเริ่มรู้จักบ้านสวนฯครับ

นี่คือหลักฐานครับ อายุ 3 ปี จะเข้า 4 ปี        ผลงานที่ได้ครับ

  ลาล่ะครับ สวัสดีทุกท่านครับผม

    ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง ขอบคุณครับ

ได้มีโอกาศไปราชบุรี ไปเยี่ยมชมศูนย์ฯ พี่วัชรินทร์

 ประธานศูนย์ฯ รอต้อนรับ ได้รับเกียรติมาก 

 เจ้าหน้าที่และพี่ วัชรินทร์ ติดงานอยู่ ยังปลีกเวลามาต้อนรับ อบอุ่น ครับ

 ของฝากเล็กๆ น้อยๆ จากระยอง 

ข้าวโพด อร่อยมาก หักสดๆ จากต้น , ไข่ไก่ เก็บสดๆจาก ฟาร์ม

มะม่วงกำลังโต

อ้างอิงกระทู้นี้

http://www.bansuanporpeang.com/node/27824

ผมลืมรหัสผ่านของ ข้าวเม่าเขียว จึงได้สมัครใหม่เป็น ขอนไม้

วันนี้จะมาอัพเดท ความห้าวหน้าให้ทราบครับผม

อ้างอิงกระทู้นี้

http://www.bansuanporpeang.com/node/28117#comment-678666

ผมขอตั้งบล็อกใหม่ นะครับท่านผู้ใหญ่บ้าน ผมเห็นว่าเป็นประโยชน์สำหรับมือใหม่

หลักการ ของ ความมั่นคงทางอาหาร คือ จะต้องมีการปลูกผัก และมีการเลี้ยงสัตว์ด้วย จึงจะเเกิดความมั่นคงทางอาหาร

ส่วนใหญ่คนนิยมปลูกผักกินเอง ไม่นิยมเลี้ยงสัตว์เพราะข้อจำกัดเยอะกว่าปลูกพืช

สำหรับ ผมพอจะมีเวลาช่วงเสาอาทิตย์ จึงลองเลี้ยงไก่ดู ก่อนอื่นเริ่มจากสร้างเล้าไก่ครับ

อุปกรณ์ผมไม่ได้ซื้ออะไรเลย นอกจากตะปูและบานพับประตูเท่านั้น

อุปกรณ์ที่เหลือได้นำเศษวัสดุจากการสร้างบ้าน เช่น แผ่นเมทัลชีท แผ่นกระเบื้อง(ฝ้า) เสาไม้ยูคา 

ส่วนมุ้งเขียวนำออกมาจากที่กั้นล้อมรั้วผัก และไม้ไผ่ก็ไปขอจากสวนของญาติ

มาดูตามภาพเลยนะครับ คงไม่บรรยายอะไรมาก ที่สำคัญ ทำด้วยตัวเองครับ คนเดียวล้วนๆ 

ปล.ด้านหน้าไม้ไผ่ถี่ แต่ด้านอื่นๆห่างๆ เพราะไม้ไผ่หมดครับ ไม่มีเวลาไปตัดเพิ่ม จึงได้แค่ไหนเอาแค่นั้น อิอิ

    การที่ได้เข้ามาเป็นหมอดินอาสา ถือได้ว่าได้รับโอกาสในการเรียนรู้ ศึกษาดูงานจากเพื่อนหมอดินอาสาที่แต่ละคนเก่งๆ ได้รับรางวัลระดับประเทศทั้งนั้น ผมได้รับมาแล้วก็เอามาถ่ายทอดต่อครับ เพื่อเป็นแรงบันดาลใจให้กับคนที่มีที่ดินน้อยๆ ตัวอย่างลุงสมบูรณ์ เพชรดี ที่เริ่มต้นจากที่ดินเพียง 1 ไร่

ป้ายบอกทางเข้าสวน

ศูนย์การเรียนรู้การพัฒนาที่ดินตามแนวเศรษฐกิจพอเพียง
นายสมบูรณ์ เพชรดี
หมู่ที่ 4 ต.นาโยงใต้ อ.เมือง จ.ตรัง
สถานีพัฒนาที่ดินตรัง สำนักงานพัฒนาที่ดินเขต 12
กรมพัฒนาที่ดิน

บ่อเลี้ยงปลาดุก

เป็นบ่อดิน บ่อนี้คุณลุงบอกว่าพรุ่งนี้จับขาย สามตัว 1 กิโลกรัม

สวนของคุณลุงมีมะพร้าวน้ำหอมเป็นส่วนใหญ่

มะพร้าวน้ำหอม ดกมั๊ยดูเองครับ

ที่เหลือก็เป็นผลไม้ต่างๆ ทุเรียน กระท้อน ฝรั่ง ลองกอง
แต่ข้างล่างเต็มไปด้วยผักหวาน พริก ผักบุ้ง ผักกูด ฯลฯ

คุณลุงสมบูรณ์เจ้าของสวน

    ฟังคุณลุงเล่ามาว่า เมื่อก่อนลุงเป็นหนี้ ธกส. เป็นหนี้เพื่อนบ้าน ตั้งแต่ได้ความรู้จากพัฒนาที่ดินตรัง ก็เริ่มทำสวนตั้งแต่ปี 38 ผลคือ ใช้หนี้เพื่อนบ้านได้ ใช้หนี้ ธกส. สามแสนกว่าได้ ด้วยพื้นที่ 1 ไร่ แล้วสามารถซื้อที่ดินข้างๆ สวนเพิ่มได้อีก 2 ไร่  ลุงขายปลาดุกได้กำไรต่อครั้ง สามหมื่นบาท แล้วในสวนมีแต่ของขายได้ทั้งนั้น ทั้งผักทั้งผลไม้คิดต่อ หรือฝันต่อเองนะครับ

ปล. ความเห็นส่วนตัว พื้นที่ 1 ไร่ ผมคิดว่าก็ขึ้นกับทำเลด้วย ที่ของคุณลุงอยู่ในเขตชลประทาน น้ำดีมากๆ

ข้างล่างนี้เป็นภาพถ่ายสวนครัวข้างบ้านปี 2556 ค่ะ

 พื้นที่ไม่กี่ตารางเมตรกินได้ทั้งสวนเลย สวนปีก่อนนี้รกมากเดินเข้าสวนมีแต่สีเขียว

ตอนเริ่มปลูกผักไม่คิดจะปลูกอะไรอย่างอื่นเลยนอกจากผักกับไม้ผลที่กินได้

พอเริ่มแล้ง พืชผักล้มลุกทั้งหลายก็หมดเวลา พวกผักกินใบยังปลูกต่อเนื่องไม่ให้ขาด

หลังจากรื้อถอนต้นเก่าที่แห้งเหี่ยวแล้วก็เพาะต้นกล้าไว้เตรียมปลูกต่อไป

โล่งไปเลย ดูแห้งแล้ง

ผักในแปลงดูสดชื่น ยังมีผักที่ปลูกในกระถางและต้นกล้าที่เพาะไว้ในกระบะรอย้ายลงแปลง

ผักบุ้งต้องปลูกต่อเนื่องให้มี 2 กระถางเสมอถึงจะพอกิน

หลังจากผ่านไปหนึ่งปี ความคิดเปลี่ยน ปีนี้หาดอกไม้มาปลูกในสวนด้วย

ปีก่อนสวนทึบเกินไปมีแมลงศัตรูพืช โรคพืชสารพัดรับมือแทบไม่ไหว

ปลูกผักปีนี้จะปลูกแซมด้วยต้นไม้ดอกไม้ทำสวนให้โปร่ง ไม่สะสมโรคและแมลง

พอแม่รู้ว่าจะปลูกดอกไม้ก็ให้ไปขนไม้ประดับของแม่จากสวนบนระเบียงบ้านมาหลายกระถาง

ต้นไม้ดอกไม้บางทีก็ขอแบ่งเพื่อนบ้านมาบ้าง เก็บเมล็ดแห้งจากข้างทางมาปลูกบ้าง

แพรเซี่ยงไฮ้ที่ขอแบ่งมาจากดาดฟ้าหอพักของน้องก็บานทุกกระถางแล้ว

ปลูกรวมไปกับผักช่วยลดปัญหาศัตรูพืช ในสวนควรจะมีพืชพันธุ์หลากหลายชนิด(เพิ่งคิดได้)

ดาวเรือง ดาวกระจาย บานชื่น บานไม่รู้โรย แพงพวย ค่อยๆปลูกทีละต้นสองต้น

ตรงนี้ปลูกส้มเขียวหวาน รอบๆมีกะเพรา ฟักทอง แก่นตะวันดอกบานชื่น

แดดร้อนมาก ช่วงเช้าทำได้แค่รดน้ำ กว่าพระอาทิตย์จะอ่อนแสงลงก็เหลือเวลาให้เข้าสวนไม่กีชั่วโมง

พยายามปลูกไม่ให้แน่นเหมือนก่อน

ทำแปลงผักเพิ่ม

ตั้งใจว่าจะปลูกผักสลับหมุนเวียนทุกแปลง หลังเก็บผักแล้วจะปลูกถั่วลิสงทุกครั้ง

ปรับปรุงบำรุงดิน ไม่ปลูกไปเรื่อยเปื่อย ป้องกันโรคพืช และดินเสื่อมสภาพ

ทำทางเดินในสวนให้เดินง่ายหน่อย ปีก่อนเดินเข้าสวนต้นไม้พันตัว ออกมาคันยิบๆ

 เริ่มจะเหมือนสวนดอกไม้มากว่าสวนครัวแล้ว

ให้ความรู้สึกต่างจากตอนปลูกผักอย่างเดียว

โคนต้นมะม่วง มีสับปะรดที่ปลูกจากหน่อ เพื่อนบ้านไปเพชรบุรีตัดจากสวนมาฝาก มีอะไรอีกนะ

บานชื่นดาวกระจาย พริกขี้หนูสวน บวบของคุณตุ๊ก กระถางผักกาดหัว รางทอง มะเขือยาว ฯลฯ

ค่อยๆเปลี่ยนแปลงไปทีละนิด

สวนวันนี้ ดูๆไปเหมือนจะเริ่มรกอีกแล้วค่ะ

ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง

สวัสดีค่ะสมาชิกชาวบ้านสวนทุกท่าน หายหน้าไปหลายวันเนื่องจากภาระกิจรัดตัว

แต่ก็ยังติดตามอ่านบล๊อกของทุกท่านอยู่เสมอเพียงแต่ว่าไม่ได้เข้ามาแสดงความคิดเห็น

เมื่อวันอาทิตย์  ที่  18 พ.ค.  ที่ผ่านมาได้มีโอกาสไปเที่ยวอุบลฯ ก็เลยแวะไปสวนยายเกศแก้ว

งานนี้ต้องขอบคุณบล๊อกของป้าเล็กอุบล ที่ทำให้มดได้รู้จักสวนยายเกศแก้ว

การไปสวนยายครั้งนี้เป็นการพาพี่ชายไปเรียนรู้เรื่องการทำสวนจากสถานที่จริงและผู้มีประสบการณ์จริง  

บรรยากาศเป็นยังไงบ้างตามไปดูกันเลยค่ะ

ทางเข้าสวนมองจากด้านในสวนออกถนน ข้างขวาเป็นโรงปุ๋ย  ข้างซ้ายเป็นแปลงผัก  

เริ่มด้วยวิธีการเพาะเมล็ดผัก ยายจะโรยเมล็ดผักบนแกรบดำรดน้ำให้ซุ่ม ปิดด้วยกระดาษหนังสือพิมพ์ พอเมล็ดผักเริ่มออกรากยายจะย้ายไปอนุบาลที่ถาดหลุม

ผักสลัดที่อนุบาล เตรียมลงแปลง

มะละกอที่ยายเพาะเอง

ขอหนูดูด้วยคน ผักที่เพิ่งย้ายมาถาดหลุม

ถัดจากแปลงผักเข้าป่ากล้วยกันค่ะ

ในป่ากล้วยยายจะปลูกแซมด้วยต้นพริก ยายบอกว่าพริกพวกนี้เก็บได้ถึง  2  ปีค่ะ

ในอนาคตป่ากล้วยแห่งนี้จะกลายเป็นป่าไผ่  ตอนนี้ยายเริ่มปลูกไผ่ไปพร้อม ๆ กัน

นี่เป็นสปริงเกอร์ที่ยายประกอบขึ้นเอง ท่อข้างล่างใช้ต่อกับสายยาง

ป่ากล้วยอีกแปลงค่ะ

ออกจากป่ากล้วย เราก็เข้าสวนไม้ผลกัน          

ต้นเกาลัดค่ะ

บักเม่า ค่ะ

มังคุด ก็มีค่ะ

ถัดเข้ามาเป็นมะเฟือง (เต็มต้นเลยค่ะ)

ถัดเข้าเป็นมะม่วงค่ะ นี่คือผลมะม่วงค่ะ

ถัดจากต้นมะม่วง ก็เป็นป่าไผ่ จะอยู่ด้านหลังโรงปุ๋ยค่ะ

ถัดออกมาข้างนอกอีกด้านเป็นซุ้มฟักข้าว

ถัดออกมาอีกเป็นต้นส้มโอ ด้านหลังเป็นโรงที่ยายกำลังจะทำโรงอัดถ่านแท่งค่ะ

ย้ายมาฝั่งบ้าน หน้าบ้านยายจะมีกระท้อน  2  ต้นค่ะ และนี่้เงาะค่ะ

ดูอะไรนะ

ฟักทองนี่เอง

ยายบอกว่าถัดไปทางหลังบ้านจะเป็นป่าไผ่ ผักชะอม(ผักขา) มะไฟ ยางพารา มะพร้าว เสียดายไม่ได้ไปดู

ปิดท้ายด้วยลูกศิษย์ตัวน้อย น้องใบเตยค่ะ

ปล. หลังจากกลับจากเรียนรู้กับยาย  ตอนนี้พี่ชายเริ่มปลูกผักแล้วค่ะ กำลัวซุ่มทำการบ้านอยู่ แล้วจะมาส่งการบ้านให้ได้ชมกันนะค่ะ นี้เป็นครั้งแรกกับการเป็นเกษตรกรของพี่ชาย ตลอด 10 กว่าปีที่ผ่านมาเป็นมนุษย์เงินเดือนมาโดยตลอด ตอนนี้เป็นนายตัวเองแล้ว ผลจะเป็นยังไงติดตามกันต่อไปนะค่ะ

ไปอุบลฯครั้งต่อไปต้องได้เจอกันนะค่ะป้าเล็ก

ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาชมนะค่ะ

มดตะนอย

ดอกขมิ้นอ้อย,ดอกกระเจียว

         สวัสดีครับทุกท่าน วันนี้ก่อนเข้าเรื่องขอหุงข้าวรอไว้ก่อนนะครับ...

     ความจริงจากการทำสวนมาหลายๆปี หลายๆท่านรวมทั้งผมด้วย อาจเฝ้าสังเกตเห็นในกฏเกณฑ์ของธรรมชาติที่ซ้ำๆกันมา คือ

๑ฤดูกาลหมุนเวียนเปลี่ยนผัน

๒พืชพันธุ์เติบโตแล้วพักผ่อน

๓ตื่นจากหลับออกใบดอกออกหน่ออ่อน

๔ก่อนเข้าร้อน ทิ้งใบเม็ด ลงสู่ดิน

   กฎเกณฑ์ในธรรมชาตินี้ก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลง และไม่มีใครเปลี่ยนแปลงได้..คือ  เมื่อฝนตกลงมาความชุ่มชื้นก็ตามมา พืชผักหลายชนิดก็เติบโตไปตามกฏเกณฑ์นี้ 

    ก่อนที่จะไปชมกันต่อ ขอบอกกล่าวกันก่อนสักนิดนะครับ ว่า ไม่ใช่หนังม้วนเก่า มาฉายซ้ำ เป็นชื่อเรื่องใหม่ เนื้อเรื่องใหม่ ดาราก็ใหม่ทั้งหมด...ดาราเก่าตายหมดแล้ว ฮ่า.. 

เริ่มจากดอกกระเจียวก่อน แล้วก็ตามด้วย ขมิ้นอ้อย ที่ปีนี้สมบูรณ์มาก กอใหญ่ขึ้นมีดอกหลายช่อ

กระทือ ทั้งต้นแดง ต้นเขียว เผลอแป้บเดียว ต้นจะแก่เสียแล้ว ปีนี้ยังไม่ได้สักเมนูเลย

ฟักข้าวจากผลเน่าที่ร่วงสู่พื้น ขึ้นมาเยอะแยะ

ไม่เว้นแม้แต่หน่อไม้ก็ขึ้นหน่อเต็มไปหมด

มะระขี้นก นึกว่าจะสูญแล้ว ที่ไหนได้ จึงต้องถอนหญ้าใส่ขี้วัวให้

กระเจี๊ยบแดง ก็ขึ้นมาเอง

เปราะหอม ได้เวลาก็มาทุกปี

เก็บแค่พอกิน หุงข้าวเตรียมไว้แล้ว

สวัสดี.

วันนี้ช่วงเช้าเพื่อนลุงแวะมาเที่ยวชมสวนค่ะ

พาป้าฝนตรวจงานสวนครัวข้างบ้านค่ะ

ผลงานเจ้าซีดีจอมซน ขนาดกั้นไม้ไว้แล้วนะเนี่ย ยังทำกันได้ 

แปลงนี้เอาหัวหอมมาจิ้มไว้เพิ่มค่ะ

ในแปลงผักข้างบ้าน ปลูกลำใย กับมะม่วง เป็นไม้หลักไว้ค่ะ 

ด้านบนเป็นพริกชี้ฟ้า กับต้นลำใยค่ะ

แปลงนี้ซื้อผักบุ้งจีนมาทำกับข้าว เอารากมาปลูกค่ะ

แปลงนี้ย้ายผักชีใบเลื่อยมาขยาย ด้านข้างก็ปลูกถั่วค่ะ

หลังจากนั้นก็พาป้าฝนไปดูต้นมะนาวที่ปลูกไว้ในกระถาง และวงบ่อ ตรงทางเข้าสวนค่ะ

นานๆ ทีเพื่อนลุงจะแวะเวียนมาเที่ยว มีเรื่องเล่า พูดคุยมากมาย แลกเปลี่ยนกัน ตามประสาคนชอบต้นไม้ค่ะ

โชคดีมีความสุขทุกคนนะคะ

 เพราะไม่ได้ทำเป็นอาชีพ ไม่ต้องคิดถึงต้นทุนกำไร มีต้นทุนคือความชอบ

สวนมีขนาดเล็กดูแลง่าย ชื่อเรื่องยาวขนาดนี้เนื้อเรื่องบล็อกยาวอีกแล้ว

 แต่ละวันมีกิจกรรมในสวนเล็กๆแห่งนี้มากมาย เด็กๆมารอกันพร้อมแล้วเข้าสวนกันเลยค่ะ

 หลังจากอกหักจากการปลูกผลไม้ตระกูลแตงหลายครั้ง แคนตาลูป เมล่อน แตงโม

บางทีจะเก็บได้อยู่แล้ว ก็มีอันเป็นไปเสียก่อน เถาเหี่ยวตายบ้าง หนอนเจาะผลบ้าง

ไม่ยอมแพ้ คราวนี้ปลูกหลายกระถาง ทั้งแตงโม แตงธิเบต แคนตาลูป

ช่วงนี้ดอกเพศเมียทยอยบานกันวันละดอกสองดอก

เริ่มงานในสวนตอนเช้าผสมเกสรสารพัดแตงก่อนไปรดน้ำต้นไม้

ดอกแตงโมที่ผสมแล้ว วันนี้ดูดีน่าจะติดผล

วัตถุดิบที่ใช้ล่อแมลงวันทองมีมากพอให้ทำกับดักได้สม่ำเสมอค่ะ

บางวันก็มีผิดพลาดบ้าง เด็ดกะเพราแรงไปแมลงบินมารุมที่ต้นจนต้องเอาถุงมาคลุม

เจ้าแมลงวันก็ให้ความร่วมมือเหมือนเดิม ไต่เข้าไปในถุงแต่โดยดี

ตอนเก็บก็แค่ตัดกิ่งกะเพราแล้วมัดปากถุง

บางทีก็เป็นนักสะกดรอย เจอหลักฐานแล้ว ตัวการต้องอยู่แถวนี้แน่นอน

มองหาขึ้นไปเหนือก้อนเขียวที่อยู่บนพื้น

แฮ่ !!

อ่างบัวหน้าบ้านก็มี เจอก้อนดำๆต้องเปิดใบบัวหาดู

วุ่นวายกับหนอนพวกนี้เป็นชั่วโมงค่ะ เก็บทีละตัวๆ ตัวนี้อยู่บนใบเมล่อน

โตโร่กับมะลิตามเข้าสวนด้วยทุกวัน หาหญ้าที่ชอบเคี้ยว ง่ำๆ

ถอนวัชพืชในสวนต้องเก็บต้นนี้ไว้ค่ะ ต้นตำแยแมว

ให้รางวัลแม่มะลิ ทั้งฟัดทั้งกอด เคี้ยวจนรากกุด

ตามประสาชาวบล็อกเข้าสวนก็ต้องพกกล้องติดตัวไปด้วย ถ่ายรูปผัก

รูปดอกไม้ เก็บภาพไว้เขียนบล็อก เล่าเรื่องราวดีๆแบ่งปัน

หรือไม่ก็ใช้อัพเฟส(ภาษาวัยรุ่นนิดนึง) โพสต์ในเฟสบุ๊ค

แม่ชอบดูรูปผักรูปดอกไม้ในสวน รูปไหนสวยก็เลือกไปพิมพ์เป็นบัตรอวยพร

รูปที่ตัวเองชอบก็ใช้เป็นพื้นหลังจอคอมพิวเตอร์เปิดเครื่องก็เห็นรูปที่ถ่ายเอง

วันไหนมีเวลามาก จะแช่ขุยมะพร้าวในน้ำจนชุ่มแล้วมัดใส่ถุงเรียงไว้

ต้นไม้ที่อยากปลูกเพิ่ม พอเจอกิ่งสวยๆเหมาะดีอยากตอนกิ่งก็ตอนได้เลย

ถุงที่เหลือวางทิ้งไว้ บางทีตัดแต่งกิ่งไม้ก็เอามาเสียบชำกิ่งไม้เล่นรอดไม่รอดไม่เป็นไร

วางลืมๆ บางกิ่งก็แห้งไป บางกิ่งก็มีรากเต็มถุง

มีใบใหม่ ดีใจเอาไปปลูกลงกระถาง กว่ารู้ตัวว่าเพิ่มงานให้ตัวเองอีกแล้ว 

โรงรถกำลังจะกลายเป็นโรงเพาะชำต้นไม้

ผักก็เหมือนกัน ได้ประสบการณ์จากตอนเป็นมือใหม่ ปลูกไปกินไป พอหมดก็ปลูกเพิ่ม

ทำให้ผักโตไม่ทัน คราวนี้ไม่รอให้ผักหมดรุ่นก่อน เพาะรุ่นต่อไปเตรียมลงแปลงรอไว้เลย

ผักบุ้งเป็นตัวอย่างที่ดูง่ายเพราะโตเร็วเก็บได้เร็ว ปลูกไว้ครั้งละ 2 กระถางพอไกล้จะหมดอายุ

กระบะใหม่ต้องมารอแล้ว พอถ่ายดินออก ก็ปลูกอีกกระถาง หมุนเวียนไปอย่างนี้

ดินที่ปลูกผักบุ้งจะไม่ปลูกซ้ำ เอาไปเทใส่แปลงปลูกผักอย่างอื่นต่อ

เติมปุ๋ยคอกหญ้าแห้ง ตอผักบุ้งบางต้นยังไม่ตายงอกเป็นต้้นขึ้นมาใหม่

เรื่องดินนี่สำคัญ เมื่อก่อนคิดจะปลูกก็ปลูก แตงโม แตงเทศ มะเขือเทศล้มเหลวตลอด

ถ้ามีพื้นที่กว้างๆคงจะเทดินตากแล้วใช้จอบพลิกดิน แต่พื้นที่เล็กๆแคบๆในก็สวนทำได้

กาละมังสองใบนี้ใช้ตากดินและผสมดิน จะปลูกอะไรตอนนี้ขอตากดินก่อนสักสามสี่วัน

ป้องกันเชื้อราโรคพืชได้ดีค่ะ เชื้อโรคตายเพราะแสงแดด จุลินททรีย์ที่มีประโยชน์ก็

ตายด้วยเหมือนกัน ตากดินแล้วดินนั้นต้องเติมพวกอินทรีย์วัตถุให้มีสารอาหารอีกที

อินทรีย์วัตถุนั้นก็หญ้าแห้งที่ได้จากการถอนหญ้าทุกวันเมื่อก่อนไม่ชอบถอนหญ้าเลย

ขี้เกียจ เบื่อ แหะๆ ตอนนี้ถอนทุกวันมากบ้างน้อยบ้าง หญ้าจะเกิดไม่ทันแล้ว

หญ้าที่ได้ก็เอามาตากจนแห้งเป็นสีน้ำตาล ด้านบนกองหญ้าจะเป็นส่วนที่ย่อยสลายได้ยาก

มีกากใยที่เหนียวแข็งแรงเอาไปใช้ประโยชน์ได้หลายอย่างค่ะ ใช้แทนฟางข้าวได้ดี

ส่วนที่ย่อยสลายผุพังง่ายจะร่วงลงใต้กองหญ้า ส่วนนี้เอาไปผสมกับดินรวมกับปุ๋ยคอก

ส่วนที่ย่อยสลายยากเอามาคลุมโคนต้นไม้ คลุมดินในกระถางแทนฟางข้าว

หรือรองก้นกระถางก็ได้ค่ะ เก็บผักในกระถางไปกินหมดแล้วหญ้าแห้งก็ยังอยู่

นกคงจะเก็บหญ้าพวกนี้ไปสร้างรัง ตากแดดตากฝนเป็นปีๆรังก็ยังแข็งแรง

เอามาทำรังให้ลูกแตงโมบ้าง แมลงมองไม่เห็นหรอกมั้งก็เรายังไม่เห็นเลยนะ

ปลูกผลไม้ทำให้เรารู้จักรอคอย แต่บางทีมือมันอยู่ไม่สุขชอบเปิดดูแตงโม 

พลิกไปพลิกมาแป้วไปสองลูก อีกลูกคงจะรำคาญหลุดจากขั้วไปเลย โทษใครไม่ได้

อะไรที่ห่อไว้ก็ชอบไปเปิดดู ดูกี่ครั้งก็หน้าตาเหมือนเดิม

ทับทิมแดงคุณลุงเพื่อนบ้านแนะนำว่าไม่จำเป็นต้องห่อหรอกลูกปล่อยไว่อย่างนั้นแหละ

งานในสวนทุกวันก็วนเวียนอยู่อย่างนี้ค่ะ บางวันทำแค่รดน้ำต้นไม้กับถอนหญ้า

งานทุกอย่างมีผลตอบแทน

เมื่อถึงเวลาอาหาร แค่มองหาผักงามๆสักอย่าง

กับเมนูง่ายๆสักจาน

ผลจากการทำงานในสวนทุกวัน ทำให้สวนเล็กๆข้างบ้านกลายเป็นแหล่งอาหาร

เป็นสถานที่พักผ่อน เรียนรู้การทำเกษตรเล็กๆน้อยๆ ลองผิดลองถูกสะสมประสบการณ์

เพื่อนๆที่ยังไม่เคยปลูกผักกินเอง ปลูกเล่นๆดูสักกระถาง

ผัดผักที่ปลูกเองจานแรกอร่อยจริงๆค่ะ

 ขอบคุณที่ติดตามมาทำงานในสวนด้วยกันจนเลิกงานนะคะ

ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง

ความฝันในอีกสองปีข้างหน้า

อยากทำบ้านสวนแบบพอเพียง

มีบ้านหลังเล็กๆ  มีทุ่งนา  มีสวนกล้วย

มีสวนมะนาว มีสวนพืชผักอื่นๆ 

ทุกอย่างคือเริ่มต้นใหม่หมดเลย สำหรับตายายในวันนี้  

มีบ้างลูกๆ มาพัก มาแวะ มาทำสวนช่วย

แต่อยากปลูกไม้ผล  พืชผัก ที่กินได้ ขายได้

และฝากญาติๆ เพื่อนฝูง ที่มาเยี่ยมเยียน 

คิดอย่างนี้จริงๆ แต่ไม่รู้จะทำได้ขนาดไหน

ท่านใดมีข้อเสนอแนะดีๆ  ช่วยแนะนำด้วยนะคะ

ที่ดิน 12 ไร่  มีรั้วรอบๆ มองเห็นลิบๆ

บางส่วน ก็รกบ้าง 

ผมเห็นเพื่อนสมาชิกบ้านสวนพอเพียงแต่ละท่านโพสรูปมีทั้งต้นไม้ ดอกไม้ ผักผลไม้นานาชนิดเขียวแดงเหลืองเต็มไปหมด รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวอยากจะเหมาต้นไม้สวนจตุจักรหรือคลองสิบห้าไปลงเสียให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย แต่เอะ! ยังก่อน หลังจากผมเริ่มมองจริง ๆ จัง ๆ กับที่ดินที่ได้มาสงสัยเราต้องทำอีกเยอะเลยกว่าจะได้สวนแบบเพื่อนบ้านสวนพอเพียง

สภาพที่ดินที่ได้มาเป็นที่นาเก่าชาวบ้านปลูกข้าวปีละครั้ง เนื้อที่ก็ประมาณยี่สิบไร่เศษ ๆ

เริ่มสำรวจดูทั้งหมดมีต้นไม้ใหญ่ ๆ เหลือประมาณ 3-4 ต้น ต้นจามจุรี(1) ต้นทองกวาว(1) ต้นอะไรไม่รู้ซื่อ(1) แล้วก็มีผักหวานป่า 2 ต้นเกาะกับต้นอะไรไม่รู้ชื่ออีก 1 ต้น ไฟฟ้าไม่มี น้ำประปาก็ไม่มี แต่มีคลองผ่านหน้าที่ดิน (น่าจะมีน้ำเรื่อย ๆ ตอนหน้าแล้งดูแล้วยังมีน้ำติดก้นคลองอยู่)

และแล้วผมก็เริ่มปฏิบัติการตามทฤษฏีนักวิชาการ(หรือเกินก็ไม่รู้)แนะนำ ก็ตามที่ได้รับการศึกษา(เรียน)มานั่นแหละครับ ต้องรู้จักสิ่งที่ทำให้มากที่สุด สำหรับเกษตรนี่ก็ต้อง ดิน น้ำ อากาศ(ฤดูกาล) แหมวิชาเกษตรนี่เราก็เรียนตั้งแต่ประถม ปลูกผักบุ้ง กวางตุ้ง ข้าวโพด ฯลฯ ก็เคยได้กินนะแถมสนุกด้วยเวลาจัดเวรรดน้ำผักกับตอนเด็ดผักไปทำกับข้าว ข้าวโพดไปต้มกิน (วิชา สปช. สร้างเสริมประสบการณ์ชีวิต ไม่รู้สมัยนี้ยังมีหรือเปล่า ใครรู้ตอบได้แต่ไม่มีรางวัลนะครับ) ตอนนั้นคุณครูให้ทำอะไรไม่เคยอิดออดเลย ความสนุกมันมีมากจริง ๆ

เข้าเรื่องดีกว่า และแล้วผมก็เริ่มต้นจิ้มเลยครับอุตส่าห์ไปถอยออกมา

วิ่งไปจิ้มทางโน้น ทางนี้ เดินไปเดินมารอบที่ (ไม่ได้ 5000 บาทนะ มีแต่เสียตังค์ 55) สรุปค่าความเป็นกรดด่างอยู่ระหว่าง 4.8-5.0 pH ไม่เลวแต่ยังไม่ดีพอนะ ก็ต้องหาทางปรับปรุงให้ได้สัก 6-6.5 pH ถึงจะสวย (นักวิชาการเขาว่ามา) จากนั้นก็ตรวจสอบดินดูจากแผนที่ชุดดินก็น่าจะเป็น ชุด 15/33B ครับ ยังไม่ได้ให้กรมเขาตรวจแต่ไม่น่าจะแตกต่างจากที่เปรียบเทียบฐานข้อมูลดูนะครับ

สรุปผมมีงานต้องทำดังนี้

1. จัดหาไฟฟ้า
2. จัดหาแหล่งน้ำ
3. ปรับปรุงดิน
4. ต้องสร้างที่อยู่อาศัยไว้เวลามาดูแล
5. ผมจะปลูกอะไรดี (ดินเหมาะกับอะไร ชอบปลูกอะไร ตลาดรองรับไหม ดูแลได้ไหม?) เห็นเพื่อนสมาชิกคนหนึ่งอธิบายเรื่องปลูกบลูเบอรี่ (แหมถ้าที่ผมปลูกได้จะปลูกกินสักหน่อย 55)

ผมก็คงต้องจัดลำดับว่าจะทำอะไรก่อนหลัง เปิดรับความคิดเห็นเพื่อนสมาชิกนะครับ (ใจก็คิดไว้อยู่เหมือนกัน แต่ยังไม่เขียนเดี๋ยวจะว่าสมรักษ์ –โม้ อิอิ ขออภัยที่พาดพิงไม่มีเจตนาว่าร้ายนะครับ) จบวันนี้ครับ

ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ >>>ขอเป็นเพื่่อนบ้านที่แสนดีร่วมกับเวปบ้านสวนพอเพียง เพราะเป็นจุดเริ่มต้นทำให้เราเกิดแนวคิดเพื่อสังคมแบบเพียงพอดีใน

"โครงการเพียงพอดี" เพื่อการสร้างสุขที่ยั่งยืนให้กับคนที่มีแนวคิดเดียวกัน..

โลกเราก็หมุนเวียนเปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัยแห่งโลกาภิวัตน์ ที่เรียกว่า “ ทุนนิยม” มีสิ่งที่เกิดขึ้นจากภายในใจและ จากสิ่งกดดันภายนอกมากมายมากเร่งเร่าให้เรามีแต่ความอยากได้ อยากมี จนบางคนก็อยากรวยมาก ต้องการมีทรัพย์สินมากมายก่ายกอง มีเงินในบัญชีเป็น หมื่นๆ ล้าน ก็ยังไม่พอ ต้องการอำนาจเด็ดขาดเพียงผู้เดียว แต่จะมีสักกี่คนที่หยุดคิดได้ว่า เราควรมีแต่เพียงพอดี กับสิ่งอันเป็นสมควร ให้เหมาะสมกับสิ่งที่เราเป็น ซึ่งเราก็เป็นเพียงมุนษย์โลกคนหนึ่งเหมือนกับคนอื่น ๆ ที่มีเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป...
ดิฉันเพียงต้องการแสดงออกถึงแนวคิดตามพระราชดำรัสของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว พ่อหลวงของเรา ในสิ่งที่พระองค์ท่านทรงดำริอยู่อย่างสม่ำเสมอในแนวทาง “เศรษฐกิจพอเพียง” ว่ามันคือแนวโน้มในการสร้างสุขอย่างแท้จริงและอย่างยั่งยืนในสังคมไทยของเรา และรวมถึงสังคมโลกด้วย หากแต่เราใส่ใจ สนใจที่จะกระทำให้จริงจังกันในวันนี้ ไม่เพียงแต่พูด อธิบาย หรือแค่สร้างฝัน เท่านั้น หากเราได้มีโอกาสลงมือทำจริงจัง ได้ลงมือทำร่วมกันและพร้อมๆ กันไป ในแต่ละครัวเรือน แต่ละหมู่บ้าน แต่ละชุมชน เป็นสังคมเศรษฐกิจแห่งความพอเพียง จากจุลภาค จนกลายเป็นมหภาค

อยากเชิญชวนท่านผู้สนใจในการดำเนินชีวิตแบบพอเพียง ตามวิถีคิดของในหลวงของเรา  เข้าร่วมโครงการเพียงพอดี  ซึ่งเป็นโครงการที่ต้องการจัดสรรที่ดินทำกิน  ทำสวนเกษตรทฤษฎีใหม่โดยท่านสามารถจะปลูกสร้างบ้านเพียงหลังเล็กๆ ให้เหมาะสมตามแต่สถานะของสมาชิก  โดยเรามีแปลงที่ดินจัดสรรในพื้นที่ 2  งาน เพื่อให้สมาชิกได้เป็นเจ้าของโดยการผ่อนชำระค่าที่ดินกับเจ้าของโครงการโดยตรง

โดยไม่ต้องยื่นเรืองกู้ธนาคารแต่อย่างใด สำหรับคนที่ไม่มีเครดิต หรือมีเครดิตที่ดูไม่ดี ท่านก็มีสิทธิ์เป็นเจ้าของที่ดินนี้ได้   เพราะเราเข้าใจท่านดีว่า หากต้องยื่นเรื่องกู้ธนาคาร ท่านก็ต้องจ่ายยอดดอกเบี้ยให้กับธนาคารอีก

ซึ่งการผ่อนชำระกับทางเรา ท่านก็ไม่ต้องจ่ายดอกเบี้ยใดๆ  และเราก็มีระยะเวลาให้ท่านผ่อนได้หลาย ๆเดือน

ตั้งแต่  10 -60 เดือน ดูเพิ่มเติม www.เพียงพอดี.com (เร็วๆนี้ค่ะ) หรือหากท่านใดมีความสนใจมากแต่เงินทุนไม่เพียงพอ  สงสัย มีคำถาม หรือลังเลอะไรอยู่  ก็โทรมาคุยกับเราได้ เพราะเราต้องการเพียงสมาชิกเพื่อนบ้านที่มีวัตถุประสงค์เดียวกันเท่านั้น คือ การสร้างวิถีชีวิตแบบเพียงพอดี

วันนี้เย็นกายสบายใจมาชวนเพื่อนๆเก็บผักสวนครัวไปทำอาหารค่ะ

ปีที่แล้วปลูกขมิ้นไว้ 2 แง่งได้ผลผลิตเก็บเมื่อช่วงแล้งที่ผ่านมาเยอะพอสมควร

เก็บมาก็แช่ตู้เย็นไว้ กระชายปลูกไว้รอบบ้าน ข่าตะไคร้จะทำอาหารก็มีพอใช้ค่ะ

 ฝนตกผักหญ้าในสวนเริ่มแน่น รก แน่นเกินไปบางทีก็ต้องรื้อทิ้งบ้าง

 แปลงเล็กแปลงนี้มีพืชผักเยอะมากค่ะโรยเมล็ดไว้ มะเขือ พริกขี้หนู โหระพากะเพราฯลฯ

ถอนออกมามีโหระพาสิบกว่าต้น มะเขืออีกประมาณ 6 ต้นเหลือติดแปลงไว้อย่างละ

ต้นสองต้น มะอึกก็มี เจอเผือกที่ฝังไว้ด้วยค่ะเพิ่งงอก โหระพาแบ่งให้เพื่อนบ้านไปบ้าง

ยอดผักบุ้งมัน หรือยอดมันไต้หวัน ได้ยอดพันธุ์มาจากอาม่าชาวไต้หวันจริงๆนะ

ปลูกง่ายตายยาก และรกมาก ขอรื้อทิ้งสักหน่อยรกจริงๆ

เด็ดยอดเก็บไว้

โหระพาที่ถอนทิ้งก็เก็บยอดไว้นิดหน่อย

อีกหลายต้นที่ถอนมาถามเพื่อนบ้านว่าใครอยากปลูกต่อก็ให้เค้าไป

กระชายได้ออกโรงแล้ว

ซื้อหอยลายจากตลาดเช้าในหมู่บ้าน เลือกตัวที่เปลือกอ้าทิ้ง

ไหนๆก็มียอดผักบุ้งมันใส่ลงไปด้วย

ผักยุบหายไปหมดเลย 

มีขมิ้น กระชาย ข่า ตะไคร้ ตำเครื่องแกงเก็บไว้ทำอาหารดีกว่า

เครื่องแกงเผ็ด ผัดเผ็ด ใส่กระชายหอมๆ

ทำแกงเผ็ด ใส่มะเขือเปราะ มะเขือยาว

ทานกับข้าว หรือขนมจีน ผ่านไปอีกมื้อ

แกงส้มปักษ์ใต้ หรือแกงเหลือง ขอใส่ตะไคร้ด้วยกำลังงาม รูปนี้ลืมตักกะปิ

ตำๆๆๆ 

ทำหม้อเล็กๆเก็บผักนิดหน่อยผักโขมจีน ผักกวางตุ้ง ผักกาดหัว

อร่อย

พริกแกงคั่ว

มีเครื่องแกงคั่วก็ต้องทำคั่วกลิ้ง ใส่สะตอกับพริกขี้หนูสวนหอม ข้าวสวยร้อนๆ

หรือจะแกงคั่วใส่ใบชะพลูก็ดีค่ะ ใบชะพลูเต็มสวนแต่ไม่ค่อยได้เก็บมากิน

ล้างให้สะอาดเอามาวางซ้อนกันหลายๆใบแล้วซอย

ปลาสดสับชิ้นโตๆ

แกงคั่วปลาใส่ใบชะพลู

เครื่องแกงที่ตำเก็บใส่กระปุกแช่เย็นทำอาหารได้อีกหลายเมนู

ขมิ้นที่แยกไว้ปลูกต่ออีก 3 แง่ง ได้ฝนพากันงอกมีใบแล้ว อีกสองแง่งปลูกลงดิน

อาม่าชาวไต้หวันบอกว่า มันไต้หวันปลูกเมืองไทยไม่มีหัวหรอก

ตอนที่รื้อเถามันเจอหัวมันหลายหัว วางทิ้งไว้อย่างนั้น

ถามอาม่าอาม่าบอกไม่รู้ของอาม่าตายหมดแล้ว

ฝนตกยอดมันก็เริ่มออกอาละวาดเหมือนเดิม

ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง

“เศรษฐกิจพอเพียง” การใช้ชีวิตด้วยแนวคิดพอเพียงเป็นเรื่องที่พูดถึงในสังคมไทยมานาน ซึ่งหลาย ๆ คนได้แต่ฟังคนอื่นพูด หรือได้พูด แต่ไม่ได้ทำ อย่างไรก็ตาม ก็มีตัวอย่างคนที่ทำแล้วประสบความสำเร็จ มีความสุขในชีวิตอยู่ไม่น้อย และเก็บตกจากงาน “ดั้นด้น ค้นหา รหัสลับ ทรัพยากรดิน” ณ ศูนย์วิจัยและถ่ายทอดเทคโนโลยีการพัฒนาที่ดิน กรมพัฒนาที่ดิน อ.ปากช่อง จ.นครราชสีมา เมื่อปลายเดือนมีนาคมที่ผ่านมา ทางทีม “วิถีชีวิต” ได้พบกับ “ธัญญเทพ-ดารณี มั่นมา” คู่สามีภรรยาคู่นี้ก็เป็นอีกหนึ่งตัวอย่างผู้ที่มีความสุขในชีวิต ด้วยการใช้ชีวิตด้วยแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียง...

e e e e e e

ธัญญเทพ-ดารณี มั่นมา เป็นครอบครัวเกษตรกรที่ดูแลพื้นที่ 13 ไร่ ภายในพื้นที่ทั้งหมดราว 600 ไร่ของศูนย์วิจัยและถ่ายทอดเทคโนโลยีการพัฒนาที่ดินแห่งนี้มานานกว่า 8 เดือน และเป็นอีกหนึ่งต้นแบบในการนำแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงมาทำให้ชีวิตมีความสุขได้จริง ๆ ซึ่งชีวิตของสามีภรรยาคู่นี้ก็นับว่ามีความน่าสนใจไม่น้อยเลยทีเดียว

ดารณี มั่นมา ในวัย 48 ปี เล่าว่า เป็นชาว จ.ยโสธร ก่อนหน้าที่จะมาทำงานภายในศูนย์นี้เคยทำงานเป็นพี่เลี้ยงเด็กอยู่ที่ประเทศอินเดียมาก่อน ด้วยเงินค่าจ้างกว่า 20,000 บาทต่อเดือน และก่อนที่จะมาทำงานที่ศูนย์นี้ เคยไปอบรมเรื่องเศรษฐกิจพอเพียงกับเพื่อนที่เป็นหัวหน้าศูนย์ปราชญ์ชาวบ้านที่ จ.ยโสธร มาก่อน และเคยทำงานแบบนี้จริง ๆ ที่ จ.อุบลราชธานี อยู่ 2 ปี โดยที่นั่นเป็นศูนย์เศรษฐกิจพอเพียงของเอกชน

กับงานศูนย์เศรษฐกิจพอเพียงที่ จ.อุบลราชธานีนั้น ดารณีบอกว่า ก็จะคล้ายกับที่นี่ แต่ที่นั่นไม่มีรายรับเป็นเงินเดือน ซึ่งเมื่อทางรองอธิบดีกรมพัฒนาที่ดิน กุลรัศมิ์ อนันต์พงษ์สุข ชักชวนเธอให้มาอยู่ที่นี่ ดารณีก็ไม่รีรอที่จะตัดสินใจมาอยู่ พร้อมกับ ธัญญเทพ มั่นมา สามี ชาว จ.นครราชสีมา วัย 48 ปี ซึ่งขณะนั้นทำงานอยู่ที่บริษัทเอกชนแห่งหนึ่งในประเทศลาว แต่ก็ตัดสินใจลาออกจากงานที่มีเงินเดือนกว่า 20,000 บาทมาอยู่ที่นี่ทันที ด้วยความเชื่อที่ว่า “เศรษฐกิจพอเพียง” ถ้าทำดี ๆ ก็น่าจะไปได้

ธัญญเทพ บอกว่า ตนเองไม่มีความรู้ และไม่เคยเข้าใจเรื่องเศรษฐกิจพอเพียงมาก่อน ก็เพียงได้ยินที่เขาพูด ๆ กันมา จนเมื่อมาศึกษาจากศูนย์เศรษฐกิจพอเพียงต่าง ๆ และกับปราชญ์ชาวบ้าน อ่านจากหนังสือ และทดลองปฏิบัติจริง ในที่สุดก็เข้าใจอย่างลึกซึ้งในหลักปรัชญานี้

พื้นที่ 13 ไร่ ที่ธัญญเทพและดารณีดูแลนั้น แบ่งเป็นนาข้าว แปลงผัก ผลไม้ เล้าหมู เล้าแพะ พื้นที่สำหรับเลี้ยงวัว-ควาย และมีกระท่อมขนาดย่อม ๆ ที่พออยู่สำหรับ 2 ชีวิตแบบสบาย ๆ กับอากาศที่เย็นสบาย โดยไม่ต้องพึ่งพาเครื่องปรับอากาศให้เปลืองพลังงานไฟฟ้า เปลืองค่าไฟ

ทั้งสองบอกว่า นาข้าวจำนวน 2 งาน ปลูกข้าวกินได้ตลอดปี ในแปลงผักก็มีคะน้า หัวไชเท้า แครอท ถั่วฝักยาว แตงกวา น้ำเต้า ฟัก งาดำและงาแดง ส่วนผลไม้มี กล้วย มะละกอ และชมพู่ ซึ่งกินได้ทั้งปีแบบไม่มีเบื่อ

สำหรับสัตว์ที่เลี้ยงไว้นั้น เลี้ยงเพื่อเอามูลทำปุ๋ยบ้าง ทำแก๊สชีวภาพสำหรับประกอบอาหารบ้าง โดยที่ไม่ต้องไปซื้อพลังงานจากนอกไร่ ซึ่งทั้งสองคนเป็นมังสวิรัติ ไม่กินเนื้อสัตว์ทั้งคู่ ดังนั้นจึงยิ่งไม่ต้องยุ่งยากในการประกอบอาหาร กินง่ายอยู่ง่าย มีแค่น้ำพริก 1 ถ้วย แกง 1 ถ้วย ผักต้ม ผลไม้ และข้าว 3 มื้อ ก็อยู่ได้สบาย ๆ โดยไม่ต้องใช้เงิน ส่วนผลผลิตนั้นหากเหลือกินก็แจก เหลือมากก็ขาย แต่จะเน้นแจกเป็นหลัก

เพราะคิดว่ารั้วบ้านที่ดีที่ปลอดภัยที่สุด คือ “เพื่อนบ้าน” นั่นเอง

เวลาของสามีภรรยาคู่นี้จะหมดไปกับการเลี้ยงสัตว์ ปลูกผัก ปลูกข้าว สีข้าว รดน้ำ ทำปุ๋ยหมัก ทำน้ำหมักชีวภาพ น้ำส้มควันไม้ น้ำหมักจุลินทรีย์ ยาฆ่าหญ้าแบบไม่ใช้เคมี หรือทำน้ำกลั่นแบบใหม่ ๆ ที่ใช้รักษาสุขภาพ และยังเป็นวิทยากรอบรมเรื่องเศรษฐกิจพอเพียงให้กับผู้ที่สนใจ ทั้งภาครัฐและเอกชน ซึ่งทยอยเข้ามาในศูนย์แห่งนี้หลายรุ่นแล้ว

“8 เดือนที่มาอยู่ที่นี่ ชีวิตเปลี่ยนไปมาก สุขภาพดีมาก เมื่อสุขภาพดี งานทุกอย่างก็เดิน มีความสุขทั้งทางกาย ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บ และมีความสุขทางใจ ครอบครัวมีความสุข และเมื่อเราได้ให้ความรู้คนอื่น เราก็มีความสุขไปด้วย” ธัญญเทพ กล่าว

พร้อมทั้งยังย้ำด้วยว่า ชีวิตทุกวันนี้มีความสุขมาก เมื่อเทียบกับตอนทำงานที่เก่า แม้เงินเดือนน้อยกว่า แต่สุขทางใจมากกว่า เพราะที่นี่ไม่มีสิ่งยั่วยุ มีสิ่งแวดล้อมและอากาศที่ดี ได้สูดอากาศที่บริสุทธิ์ทุกวัน

ด้าน ดารณีก็บอกว่า แม้อยู่ที่นี่จะต้องตื่นตี 4 ทุกวัน แต่เธอก็ไม่เคยหวั่น แถมยังรู้สึกว่าสบาย ๆ เพราะได้ออกกำลังกายตอนเช้า ได้สูดอากาศบริสุทธิ์ ก่อนที่จะต้มน้ำสมุนไพร หุงข้าว เตรียมอาหาร แล้วก็ไปทำงานในแปลงตลอดทั้งวัน

“มาอยู่ที่นี่ไม่ผิดหวัง งานอิสระ อยากทำอะไรก็ทำ ชีวิตเปลี่ยนไป สุขภาพดี เงินก็มีเก็บมากกว่าตอนที่เงินเดือนเยอะเสียอีก ไม่ต้องซื้อหาอะไรมากมาย แถมอากาศที่นี่ก็ดีมาก ๆ ทำงานก็เหนื่อยมากนะคะ แต่ได้พักก็หายเหนื่อย และสบายใจสุด ๆ เวลาที่ได้ทำงาน ชีวิตสนุกมาก และมีความสุขที่สุด” ดารณี กล่าว

เงินเดือน 2 คนในปัจจุบัน รวมกันคือ 16,000 บาท เทียบกับในอดีตที่รายได้สองคนรวมกันมากกว่า 40,000 บาท หรือเกือบครึ่งแสน ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าจากเงินเดือนที่รวมกัน 10,000 กว่าบาทในปัจจุบัน ทั้งสองจะมีเงินเหลือเก็บมากกว่าในอดีต แถมยังส่งลูกคนที่สองไปเรียนหนังสืออยู่ที่ จ.อุบลราชธานี ได้อย่างสบาย ๆ ไม่เดือดร้อนอะไร

e e e e e e

ทิ้งท้าย ธัญญเทพ กล่าวว่า “ใครมีที่มีทาง ผมอยากจะเชิญชวนให้ทำเศรษฐกิจพอเพียงกันเยอะ ๆ อย่าไปคิดว่าทำแบบเศรษฐกิจพอเพียงแล้วไม่รวย เรื่องนี้ไม่จริง ผมขอยืนยัน รวยได้จริง ๆ หากรู้จักปรับปรุงคุณภาพผลผลิตอยู่เสมอ และปัจจุบันก็มีเทคนิคทางเกษตรใหม่ ๆ ออกมาเรื่อย ๆ หากศึกษาแล้วนำมาใช้ ก็ไปได้ เป็นจริงได้ อย่างผมเอง แม้ไม่เคยทำเกษตรมาก่อน ผมยังทำกล้วยรสเชอร์รี่ได้เลย ในขณะที่เกษตรแบบใช้เคมีมีแต่ทำลายดิน ทำลายน้ำ ทำลายสิ่งแวดล้อม

และทำให้เกษตรกรเป็นหนี้เป็นสิน

ไม่มีวันจบสิ้น...”.

สุภารัตน์ ยอดศิริวิชัยกุล รายงาน วันอาทิตย์ 21 เมษายน 2556 .dailynews.co.th/.../ทิ้งเงินเดือนเกือบครึ่งแสน

เศรษฐกิจพอเพียงที่กล้า บ้า ขยัน แต่มีเงินเก็บเป็นล้านแบบสงวน

เศรษฐกิจพอเพียงที่กล้า บ้า ขยัน แต่มีเงินเก็บเป็นล้านแบบสงวน

ผู้แนะปลูก กล้วย รสทุเรียน-สตรอเบอรี่-สละ-วนิลา

จากอดีตที่เป็นพนักงานบริษัทแห่งหนึ่งเกี่ยวกับเคมีภัณฑ์ใน

จังหวัดสมุทรปราการ มีรายได้ประมาณ 28,000 บาทต่อเดือน

แต่ไม่เคยมีเงินเก็บ ทำให้เริ่มคิดถึงพระราชดำรัสของในหลวง ที่ทรง

สอนว่าให้คิดถึงเรื่องการมีอยู่มีกินก่อนคิดถึงเรื่องรายได้ จึงได้ลา

ออกจากงานมาทำอาชีพเกษตรกรรม เริ่มทำในตอนแรกจากที่เคยได้

เงินเดือนละ 28,000 กลับมีรายได้แค่ 900 บาท ตอนแรกก็เริ่มท้อ แต่

ทว่าพอดูเงินในบัญชีมีรายได้แค่ 900 แต่ก็ยังมีเงินเหลือเก็บตั้ง 300

บาท หลังจากนั้นก็มุ่งมั่นเดินตามรอยพ่อในการทำการเกษตร จน

ประสบความสำเร็จเป็นปราชญ์เกษตรที่มีผู้คนจากทั่วสารทิศหลั่ง

ไหลมาเป็น หมื่นๆ คนต่อปี มาขอคำปรึกษาและเรียนรู้ว่าทำอย่างไร

ถึงได้ประสบความสำเร็จ และ "ความกล้า บ้า ขยัน"ที่เขาบอกนั้น

ต้องกล้าและบ้าอย่างไรถึงจะมีเงินเหลือเก็บได้ถึงปีละล้านกว่าบาท

คุณสงวน มงคลศรีพันเลิศ ปราชญ์ชาวบ้าน ปี 2551 ศูนย์

เศรษฐกิจพอเพียงบ้านเขากลม

ต.หนอง ทะเล อ.เมืองฯ จ.กระบี่ บอกถึงจุดเริ่มต้นของศูนย์ฯ

ว่า จากปี 2540 ตัวเองเป็นมนุษย์เงินเดือนที่มีรายได้ถึงเดือน

ละ 28,000 บาท แต่ไม่เคยมีเงินเหลือเก็บ

ทำให้คิดถึงในหลวงที่ทรง สอนให้คิดเรื่องกินก่อน

คิดเรื่องเงิน จากนั้นจึงตัดสินใจกลับมาเริ่มต้นชีวิตการทำ

เกษตรที่บ้านเกิดของภรรยาที่ จ.กระบี่ ในพื้นที่เกือบ 8 ไร่

ศึกษาและเรียนรู้เองจนตกผลึกทางความคิดว่า เมื่อจะทำ

เกษตรแบบพอเพียงต้องสร้างโรงปุ๋ยก่อน ประกอบกับพื้นที่เป็น

สวนปาล์ม ทางปาล์มมีเยอะก็ทำเป็นอาหารของวัว, แพะ (สัตว์

4 กระเพาะ) ครบวงจรโดยไม่ต้องกินหญ้า โดยใช้ทางปาล์มมา

บดและหมัก เมื่อวัวและแพะถ่ายออกมา นำมูลของมันมาหมัก

ในบ่อก๊าซชีวภาพ ใช้เป็นก๊าซหุงต้ม ลดค่าใช้จ่ายในการซื้อ

ก๊าซไปได้เยอะ ส่วนขี้วัวที่เหลือยังไปทำเป็นอาหารปลาและปุ๋ย

หมักได้ โดยมีการคำนวณว่ามูลวัว 1 ตัวจะมีปริมาณถึง 2 ตัน

ต่อเดือน ทำให้ได้ก๊าซชีวภาพ 15-16 กิโลกรัมสำหรับใช้ใน

การปรุงอาหาร

"หลังจากทำก๊าซได้เพียง

พอกับความต้องการ

ใช้แล้ว ขี้วัวขี้ไก่ที่เหลือเราก็

นำมาทำปุ๋ยหมัก เวลาหมักก็มีสูตรหมัก

2ประเภทอีก คือ สูตรคนขยันและสูตรคนขี้เกียจ แบบขยันก็คือ

วิธีที่ทำทั่วไปเราไม่พูดถึง เราพูดถึงแบบขี้เกียจ คือ ใช้ไก่มา

เป็นตัวช่วยคลุกเคล้ามูลวัวกับส่วนผสมของปุ๋ยหมัก เพราะไก่

จะทำงานวันละ 4 ชั่วโมง เช้า 2 ชั่วโมง เย็น 2 ชั่วโมงไม่มีวัน

หยุดราชการ ระหว่างคุ้ยเขี่ยหาอาหารไก่ขับถ่ายออกมา ปุ๋ย

ชนิดนี้นำไปใช้ได้เลย"

เมื่อ มีปุ๋ยแล้วก็ลงมือปลูกต้นไม้ ปลูกพืชแบบผสมผสาน ใช้วิธี

ปลูกผักแบบไฮโซ เพื่อแสดงให้เห็นว่าคนไม่มีที่ดินก็ปลูกได้

โดยการปลูกผักบนที่สูง ใช้ยางรถยนต์เก่าๆ มาเป็นกระถาง

ไม่ว่าจะเป็นผักสลัด พริก มะเขือ ปลูกถั่วฝักยาวบนต้นกระถิน

ป้องกันปลวกกิน ปลูกผักหลายชนิดสลับกันเพื่อป้องกันแมลง

วิธี นี้ไม่ต้องใช้พื้นที่จำนวนมาก เมื่อมีผักแล้ว อาหารประเภท

เนื้อสัตว์ก็สร้างกินเองได้ เขาเลือกที่จะขุดบ่อเลี้ยงปลา นอก

จากอาหารปลาจากมูลสัตว์แล้ว ใช้เปลือกผลไม้ที่หาได้ง่ายใน

สวนผลไม้ข้างบ้านทั้งเงาะ มังคุด ชมพู่ แม้กระทั่งเปลือก

ทุเรียนนำมาใส่กากน้ำตาลหมักให้เปื่อยทิ้งไว้ 1 เดือน โยนให้

ปลากินได้

"ถ้าไม่มีกากน้ำตาลก็ใช้น้ำมะพร้าวใส่ลงไป ใส่ ปด.6 ของกรม

พัฒนาที่ดิน แล้วหมักไว้ 1

เดือน โยนให้ปลากินได้ จุลินทรีย์ที่อยู่ในกากน้ำตาลจะช่วยให้

น้ำสะอาด 4 เดือนไม่ต้องถ่ายน้ำปลาจะโตเร็ว"

นอก จากจะบอกถึงเคล็ดลับการทำปุ๋ยหมักแบบง่ายๆ แล้ว

คุณสงวนผู้ไม่หยุดคิดยังสอนให้เพาะเห็ดในโอ่งแบบประหยัด

พื้นที่ และไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายในการปลูกโรงเรือนด้วย แต่ยิ่ง

ไปกว่านั้นสิ่งที่ทำให้ทุกคนที่มาเยือนศูนย์แห่งนี้เห็นแล้วต้อง

ทึ่ง อึ้ง และบอกว่าคิดได้ไงเนี่ย คือวิธีการปลูกกล้วยแบบตี

กลับที่แปลก แหวกแนว ด้วยการนำยอดกล้วยลงดินแทนวิธี

เดิมๆ โดยการขุดหลุมให้พอๆ กับความของหน่อ นำหน่อชี้ฟ้า

เอาส่วนต้นที่มีใบลงดินแล้วจึงกลบดิน ประมาณ 15 วันกล้วย

จะแทงหน่อออกมา คุณสงวนอธิบายว่า ถ้าปลูกกล้วยโดยนำ

หน่อหรือโคนลงดินเหมือนที่ปลูกกันอยู่ทั่วไปจะได้ต้นกล้วย 1

ต้น เมื่อออกลูกจะได้เครือหนึ่งประมาณ 7-8 หวี แต่ถ้าปลูกเอา

ปลายลงจะได้ต้นกล้วย 3-4 ต้น ได้กล้วย 3-4 เครือ แต่ละเครือ

จะได้กล้วยถึง 10 หวี วิธีนี้สามารถใช้ได้กับกล้วยได้ทุกชนิด

และสาเหตุที่กล้วยให้ผลผลิตเพิ่มเท่าทวี เพราะว่าพืชกลัวจะ

สูญเสียเผ่าพันธุ์ตกใจกลัวจึงรีบออกลูกออกผล กล้วยที่ปลูก

แบบนี้จะผลิตอาหารให้ตัวเอง ไม่ต้องใส่ปุ๋ย เป็นการทำให้พืช

พึ่งพาตัวเองมากขึ้น

นอกจากจะปลูกแบบแปลกพิสดารแล้ว เท่านั้นยังไม่พอ

ยังคิดค้นวิธีการเพิ่มมูลค่าของกล้วยด้วยแต่งกลิ่นเข้าไปอีก

กล้วย ของคุณสงวนนั้นจะมีทั้งกล้วยรสทุเรียน รสสตรอเบอรี่

รสวานิลลา หรือรสสละ อยากได้กล้วยรสอะไรสามารถทำได้

ตามใจชอบ ทำได้โดยพอตอนกล้วยออกปลีก็ไปเจาะหรือกรีด

ลำต้นเป็นรูปสามเหลี่ยมจนถึงไส้ทำ ให้เกิดแผล จากนั้นนำหัว

เชื้อเข้มข้นและกลิ่นต่างๆ ที่ต้องการ (สามารถหาซื้อได้ในท้อง

ตลาดจำพวกเดียวกับที่ใช้ทำกลิ่นไอศกรีม) ตกขวดละ 10

กว่า บาท นำมาชุบสำลีแล้วยัดเข้าไปในไส้ต้นกล้วย จากนั้นปิด

ไส้ต้นกล้วยให้เหมือนเดิม สัก 2 เดือนกล้วยก็สุกและจะได้

กล้วยตามกลิ่นที่ใส่เข้าไป วิธี การง่ายๆ แบบนี้ แต่สามารถ

เพิ่มมูลค่าจากเดิมขายกล้วยได้หวีละ 10 บาท แต่พอแต่งกลิ่น

และรสชาติพวกนี้แล้ว ขายดิบขายดีจนไม่พอขาย สามารถขาย

ได้ถึงหวีละ 45 บาทเลยทีเดียว

"ผม ว่าทุกวันนี้คนกลับบ้านไม่ถูกกัน ผมก็เลยมีโครงการกลับ

บ้านด่วน คือกลับมาอยู่กับความจริง เอาความจริงเป็นที่ตั้ง

แล้วเอาความสุขเป็นตัวชี้วัด ผมคิดค้นสูตรทั้งหมดเพื่อคนด้อย

โอกาส คนที่ไม่มีที่ดินทำกิน และคนขี้เกียจซึ่งก็ถือว่าด้อย

โอกาสเหมือนกัน ผมได้มีโอกาสได้เข้าเฝ้าในหลวง ท่านตรัส

ว่าให้พวกผมเป็นรถ แบ็กโฮ ที่ล้วงจิตสำนึกของคนที่อยู่ลึกลง

ไปต้องรีบดึงขึ้นมา เพราะทุกวันนี้ผู้คนโดนปลูกและฝังไปเรียบ

ร้อยแล้ว ด้วยค่านิยมแบบผิดๆ มาตลอด ฉะนั้น เราต้องทำ

ความเข้าใจกันใหม่ให้คนในชุมชนกลับบ้านเป็นที่ตั้ง กลับมา

หาความจริง คนที่บอกว่าทำไม่ได้ ไม่มีที่ดิน ไม่เคยทำเกษตร

เป็นแค่ข้ออ้าง คุณมีที่ดินแค่ 1 งานก็ทำได้แล้ว ผมเชื่อว่าจริงๆ

แล้วความจนไม่มีหรอก ที่บอกว่าจนเพราะความไม่พอต่าง

หาก"

ทุก วันนี้ศูนย์ฯ แห่งนี้มีผู้คนจากทุกสารทิศมาดูงานและฝึก

อบรมไม่ขาดสาย ผลผลิตในสวนที่ปลูก ที่เลี้ยงไว้ก็นำมาปรุง

เป็นอาหารต้อนรับผู้มาเยือน ผู้ที่อยากพักค้างคืนที่นี่ก็มีโฮม

สเตย์ให้พักด้วย ลองเข้ามาสัมผัสบรรยากาศภายในศูนย์

แล้วจะติดใจ เพราะการถ่ายทอดความรู้ของคุณสงวนนั้นมี

เอกลักษณ์เฉพาะตัว ทำ ให้ผู้ฟังสนุกสนานตลอดเวลา แต่ใน

ความสนุกสนานนั้นกลับแฝงไปด้วยความรู้ที่แปลกใหม่ ทำให้ผู้

ฟังมีกำลังใจ รู้สึกว่าไม่ยากเกินกว่าที่จะทำได้จนอยากกลับ

บ้าน กลับไปหาความสุขแท้จริงที่บ้านเกิดอย่างผู้ชายคนนี้บ้าง

***ศูนย์เรียนรู้เศรษฐกิจพอเพียงบ้านเขาพนม มีฐานการเรียน

รู้อีกเยอะ อาทิเช่น การทำน้ำมันไบโอดีเซล การทำน้ำมันนวด

การอบสมุนไพร การเลี้ยงเป็ดไก่คอล่อน การเพาะจุลินทรีย์

ภูมิปัญญาไทย ปลาเค็มอบดิน จุลินทรีย์หน่อกล้วย การปลูก

พืชตีกลับ เป็นต้น

สนใจสอบถามได้ที่ คุณสงวน 08-9590-6738.

Copyright 2009 Daily News Online